علیرضا حسنی
رئیس اتاق اصناف یزد
شاید برای کسانی که کارمند و حقوق‌بگیر هستند این موضوع که اصناف برای کنترل کرونا باید تعطیل شوند معنا و مفهومی نداشته باشد چون سر برج حقوق و مزایایشان در حسابشان نشسته است و برای آنها گذران روز و نزدیک شدن به آخر برج مهم است.حرف من و امثال من را آنهایی که دستی به آتش دارند می‌فهمند.آنهایی که برای سلامت جامعه اصناف را با تعطیلی کسب‌وکارشان خانه‌نشین می‌کنند و امید دارند با این کارشان سلامت را به شهر و کشورشان بازگردانند. می‌دانید این سلامتی را که برای جامعه دنبال می‌کنیم به چه قیمتی برای کسبه و بازاریان تمام می‌شود؟
سلامت جامعه خیلی مهم است و هیچ‌کس منکر آن نیست ولی برای این موضوع فقط نمی‌توان کسبه را در هدف تعطیلی قرار داد.آیا تعطیلی سه میلیون واحد صنفی از جمعیت ۸۰ میلیونی اصناف در این جنگ بحران ویروس کرونا، بدون حمایت دولت در بسته‌ها و تسهیلات مناسب حمایتی و همین طور عدم رعایت اصول بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی از طرف برخی از مردم امکان‌پذیر است؟
تعطیلی صنوف فقط مرهمی روی زخم جامعه برای کنترل شیوع کرونا است و مانند این است که به دنبال دوای سرطان در اصناف باشیم. اگر می‌خواهیم شعار مدیریتی در کنترل ویروس را بدهیم آمار کم می‌شود ولی ریشه‌کن نمی‌شود چون راه تردد را مدیریت نمی‌کنیم. با تعطیلی کسبه شاهد این اتفاقات در بلند‌مدت خواهیم بود، سونامی چک‌های برگشتی، ورشکستگی و خانه‌نشینی، آبروریزی کسبه آبرومند و افزایش بیکاری در جامعه خودش مسائل و هزینه‌های بیشتری به‌دنبال خواهد داشت.
باید به این نکته مهم توجه شود که نبود درآمد برای سفره خانوار، خانواده را به اعماق نابودی برده و متلاشی می‌کند. پس بهتر است برای قطع زنجیره ویروس کرونا برنامه‌ریزی و مدیریت مداوم برای کل جامعه، هدف‌گذاری شود و نه فقط برای اصناف.
